De jonge schrijver Édouard Louis (1992) is in Frankrijk de grootste literaire sensatie sinds Michel Houellebecq. Met zijn autobiografische romandebuut Weg met Eddy Bellegueule keek hij terug op zijn getormenteerde jeugd als jonge gay in de vergeten onderklasse van de samenleving: het door werkloosheid geteisterde Noord-Frankrijk.
Een woedende aanklacht tegen de politieke elite
Het van woede doortrokken Wie heeft mijn vader vermoord is geschreven in de jij-vorm als een brief aan zijn vader. Louis vond de aanleiding hiervoor in een bezoek dat hij na enige afwezigheid aan zijn vader bracht, die hij bijna onherkenbaar terugvond. De man is vroegtijdig oud en ziek geworden, het gevolg van een leven dat werd getekend door alcohol, sociale achterstelling, zwaar werk en een bedrijfsongeval. Louis legt de oorzaak bij de elite voor wie politiek vooral een ‘esthetische kwestie’ is: zij doet aan politiek die zo goed als geen invloed op hun leven heeft. De onderklasse daarentegen gaat krom onder de bezuinigingen op uitkeringen.
Ivo van Hove: ‘Een aangrijpend verhaal over een vader die op zijn vijftigste fysiek en mentaal een wrak is door het harde werk in de zware industrie van Noord-Frankrijk. Het is tegelijk een woedende aanklacht tegen de politieke elite als de liefdesbetuiging van een zoon. Ook schrijft Édouard Louis over hoe hij als jonge homoseksueel door zijn eigen arbeidersfamilie tot outcast werd verdoemd. Met dit schitterende materiaal maak ik een monoloog voor Hans Kesting.’
Volgens het Franse weekblad L’Opinion wordt het boek in het Élysée – de ambtswoning van de Franse president – druk gelezen. De diagnose die Louis stelt zou perfect aansluiten op die van Emmanuel Macron. De schrijver zelf ziet het heel anders. ‘Mijn boek verzet zich tegen wie u bent en wat u doet,’ twitterde hij aan Macron. ‘Ik schrijf om u te schande te maken.’
Bron: https://ita.nl/nl/voorstellingen/wie-heeft-mijn-vader-vermoord/5435/#tickets
Foto: ©Jan Versweyveld